De pechduivel hebben we nog steeds niet afgeschud begint Henri het gesprek, de jongens proberen van alles maar het mag niet baten met deze extreme temperaturen in Marokko.
De track was slecht, veel fesh, fesh, we reden door een droge rivierbedding van 17 kilometer lang, vol met zacht zand. Het navigeren gaat prima, na een foutje op kilometer 15 na, gaat Leon verder. Te vroeg de duinen in terwijl we erom heen moesten.
De GPR22 moest hard werken, helaas na 66 kilometer werd de brandstof wederom veel te heet. We konden bij CP1 een lift van de sweeper krijgen. Wat een topgasten zijn dat zeg, die gaan ook maar door, om iedereen samen met hun gestrande voertuig in het bivak te krijgen.
Dit was uiteindelijk de juiste keuze. De hele week is het ploeteren, op dit moment gaat dit bijna ten kosten van ons zelf, en daar komt het kantelpunt van de juiste beslissing maken.
Koen, Wim, Daan en Stefan (deze laatste is “op bezoek”) zijn nog wel tot in de kleine uurtjes druk met de GPR22. Elke dag zorgen ze dat de Gpr22 er tip top bij staat.
Morgen wordt wederom de stage ingekort vanwege de hoge temperaturen.
We gaan richting Merzouga, alleen dit keer over de weg…..
