Gisteren nog even contact gehad met het team in Zuid Amerika. Op dat moment reden ze in de regen, de verbinding van La Paz naar Tupiza een kleine 775 kilometer. Na de reparatie van de auto rijdt deze weer als een zonnetje en ook de mannen voelen zich weer topfit.
Het blijft dus balen dat ze niet meer in de rally zitten, het had anders moeten lopen. Misschien had de vastgelopen diff en de getordeerde as voorkomen kunnen worden maar er is tijdens deze rally gewoon erg weinig marge om fouten te maken geeft Gert aan. Het herstellen na tijdverlies is bijna ondoenlijk.
De ellende, het afzien voorafgaande aan en het uitvallen zelf wordt al snel vervangen door vreugde en plezier toen het team in de bewoonde wereld, als heldenleden werden onthaald bij de inrijden van La Paz. Wat een gave ervaring. De hele stad afgesloten en volledige gekte onder de Dakar fans. Niet normaal!
Henri geeft aan dat na de rustdag “hun” etappes zouden komen, gravel, technisch, rotsen, snel etc.. Er is toch wel een beetje een kater wat dat betreft.
Realistisch blijft men ook want ondanks dat deze etappes misschien op het lijf van Team Oryx geschreven zouden zijn, zou dit zeker geen garantie bieden tot een succesvolle finish in Cordoba. Het blijft immers Dakar.
Wat rest is rustig blijven op grote hoogte, ruim 4000 meter boven de zeespiegel.
